Het binnenland van Tunesië heeft veel olijfboomgaarden, om te fietsen vaak saai.
Voor een fietstocht in februari hadden we een zuidelijk land gekozen. De temperatuur viel echter nogal tegen, we kregen storm, regen en kou, ook al scheen de zon.
Het was een verademing om in een islamitisch land te fietsen, waar je als vrouw niet werd aangegaapt of uitgelachen, waar vrouwen mannen, ook Henny als vreemde, rustig te woord staan en een hand geven, waar kinderen blijkbaar zo opgevoed worden dat ze niet lastig zijn, maar leuk om mee te praten.
Ook hier jammer dat er geen werkgelegenheid is op het platteland en de jonge mannen de hele dag zitten te kaarten. Misschien zouden computers een betere (tijdelijke, tot dat er werk is voor hen) oplossing zijn voor de verveling, om te voorkomen dat ze afglijden naar fundamentalisme.
Uit de oudheid resten veel mooie steden, van de huidige steden zijn maar enkele echt mooi.
|
