De graanschuur van Europa (3).

Een pas van 1000 m brengt ons in de natuur met afwisselend bossen en vergezichten, dan dalen we weer langs een bruisende beek. Dorpen liggen schilderachtig in het groen, de huizen hebben met houtsnijwerk versierde poorten in hun omheining en overal staan kapelletjes. Kerken, van hout of steen, met uientorens van blik, verguld of stomweg blauw kunststof, zijn ook heel talrijk en vele zijn nieuw gebouwd of opgeknapt, een teken van godsdienstige revival. Katholiek en orthodox en ook nog in verschillende denominaties, loopt hier door elkaar. Oude vrouwen zijn nog traditioneel gekleed in schort en hoofddoek. Geduldig zitten ze langs de weg met emmers vol aardbeien, kersen, tomaten of stapeltjes aardappels. Kersen kopen kost ons veel moeite om duidelijk te maken dat we geen hele emmer willen, maar slechts een kilo. Het hele huis wordt afgezocht naar een weegschaal en een plastic zak en na al dat gedoe worden we ook nog genood om wat te komen drinken in de tuin. Verderop vragen we de weg aan een groepje mensen, die aardbeien verkopen. Als ze vernemen dat we uit Nederland komen, doen ze ons onmiddellijk een glas vol cadeau en willen van geen betalen weten.

Oude grandeur en een voormalig Sovjetblok.

Chernivtsi is een grote stad met een mooi oud centrum, waar de grandeur van de Habsburgse tijd al weer een beetje terug gerestaureerd is. Prachtige pastelkleurige herenhuizen, parken, een bisschoppelijk paleis en natuurlijk kerken, alles uit de tijd dat dit de hoofdstad was van Boekowinië, toen Europa staatkundig heel anders was. Ook uit die tijd lijken de met hobbelige kinderkopjes.
geplaveide straten, die steil omhoog lopen, want de stad ligt hoog op een heuveltop aan de rivier de Prut. In hotel Bukovina, gemoderniseerd met knalgele verf, weigert men onze fietsen ergens binnen te zetten, achter de balie zit nog een echte "Sovjetska" en "njet" blijft "njet". Het enige alternatief is een sfeerloos blok van een voormalig Intourist hotel, dat nu gewoon Touristhotel heet en wel een plaatsje in de garage heeft.
Net als in alle zich ontwikkelende landen, begint ook in de Oekraïene de vaart der volkeren met de toename van het gemotoriseerde verkeer. Helaas zijn het vooral hoestende en proestende oude Lada's en walmende Volga's en om onze longen niet te veel te belasten mijden we de doorgaande wegen zoveel mogelijk. Eenmaal buiten de Karpaten in de vlakkere gebieden vinden we gelukkig alternatieve wegen, waar mensen soms verwonderd opkijken en verbaasd roepen: "toerrrrist!"
Voor Khotyn gaat de secundaire weg door lintbebouwing, een aaneenschakeling van montere, bonte huisjes gelegen in veel groen. Jammer, dat deze schattige huisjes schuil gaan achter hoge en meestal roestige schuttingen. Een enkeling heeft een houten schutting als een waar kunstwerk gedecoreerd. Maar ervoor staat altijd een bankje, waar meestal wel iemand op zit om zich te verpozen of een praatje met voorbijgangers te maken en ook wij worden vriendelijk gegroet.

In Khotyn nemen we onze intrek in hotel Olympia, dat heel toepasselijk zeer spartaans is ingericht en ook geen water heeft. Vanavond pas, begrijpen we. Langs lanen met aan weerzijde schaduwrijke bomen lopen we naar het kasteel, dat buitengewoon imposant aan de Dnister rivier ligt, die het ooit moest bewaken. Met zijn 40 m hoge en 6 m dikke muren is er dan ook heel wat om geknokt, nu ligt het opgeknapt en vredig erbij en is zo fotogeniek dat het een geliefd decor is voor vele films.
Slechts 20 km verderop ligt nog een parel: de stad Kamianets Podilskyi, spectaculair gelegen op een landtong boven de diep in een ravijn stromende Smotrych rivier. Slechts het oude stadsdeel is bezienswaardig en eigenlijk alleen om zijn ligging, de gebouwen verkeren in een tamelijk vervallen toestand of staan in de steigers. De kathedraal, ooit gebouwd door de Polen, door de Turken veroverd en tot moskee gemaakt door er een minaret tegenaan te metselen, werd na herovering door de Polen weer kerk gemaakt door op de minaret een gouden Mariabeeld te plaatsen. Poolse bussen met groepen "nostalgie" toeristen reizen af en aan.