Met 8 jaar op de Alpen fietsen (3).

eze weg is rustiger, maar je moet wel een extra klimmetje doen" zei papa tegen z'n kroost. "Liever die rustige" kozen de kinderen, zelfs toen het klimmetje l8% bleek te zijn en ze drukken moesten, geen protest. We bleven speuren op de kaarten naar de kleinste wegen. En waren weer verbaasd daar nooit andere fietsers te treffen. Altijd alleen maar op grotere, doorgaande wegen, hoe bestaat het toch. In Zwitserland was de keuze er vaak niet en moesten we de enige weg door een dal volgen. Ons idee, om ook onverharde paswegen te nemen, hadden we laten varen na de moeizame, stenige afdaling in de Vogezen. Gelukkig vonden we af en toe, soms zelfs bewegwijzerde, fietswegen of een onverhard pad net aan de andere kant van de rivier. Met veel extra bochten en meer kaart kijken, maar oneindig veel beter dan druk verkeer. Dat bezorgt je, zeker met kleine kinderen, heel wat hartkloppingen.

Onze eerste pas werd de Lukmanier. Een vrij rustige, had onze Zwitserse kennis gezegd. Maar niet op zondag! Dan is Zwitserland niet beter dan welk Europees land, waar iedereen zo nodig de auto moet uitlaten. Gelukkig slaapt men dan ook uit! Ons kampement was al op 1200 m, we stonden vroeg op zoals gewoonlijk en klommen kalmpjes steeds hoger. Bij elke bron een waterballet. "Daar, koeien met bellen", afstappen om te aaien. "Papa, mag ik een foto van die sneeuwberg maken?" Kortom, van dóórklimmen in cadans geen sprake, toch maalden ze moeiteloos verder en vonden het schitterend.

Tegen koffietijd hadden we het grootste deel er al op zitten. De laatste stukjes, meest door tunnelgalerijen, waren nu druk. Het geluid van de auto's, veelvoudig versterkt, dreunde als startende straaljagers in onze oren, van schrik begon onze dochter te huilen. Kort voor de top passeerde ons een wielerploeg, zonder enige bagage, kompleet met volgwagen. Zouden ze zich in hun prestatie aangetast voelen door twee 8 jarigen, met bagage, die er even vrolijk tegenop peddelden?
Ze kregen een kusje van ons op de pashoogte, hun eerste (bijna) tweeduizender. "Als ik een fietsje had" klonk het uit de mand, "dan...".
"Goed" troostte papa haar, "je bent vast wel het eerste kindje in de mand over de Alpen".