IJsland, het hele eiland rond (2).

Storm en Stoom, Lava en Laugar

Over het 7000 jaar oude lavaveld razen eigentijdse auto's 4 banen breed. Elke fietsreis lijkt tegenwoordig wel te beginnen met een drukke aan- en afreis van het vliegveld, of het land nu arm of rijk is, dicht of dun bevolkt, grote wegen zijn altijd druk.
In de bergen zien we stoomwolken opstijgen bij Blue Lagoon, waar het hete water uit de aarde gevangen wordt in buizen en pijpen om de huizen in Reykjavik te verwarmen. Wat in de toeristenfolders een romantische openluchtbadplaats leek, lijkt ons meer een voorhistorisch industrieterrein.
Grindavik, aan de zuidkust, verwelkomt ons met gejuich: naast de camping ligt het voetbalstadion waar net een wedstrijd gaande is. Eenmaal afgelopen is het er al net zo doods als de meeste plaatsjes blijken te zijn, een paar auto's zijn de enige bewegende dingen.
De kustweg klautert met hellingen van 20% op en neer door de verlaten basaltrotsen, met mos en kleine rotsplantjes als enige tekens van leven en soms een enkele meeuw in de lucht. We durven de zachte groene tapijten nauwelijks te betreden, bang sporen na te laten, die hier door de langzame groei pas over eeuwen verdwenen zullen zijn, de koffie drinken we dus zittend op puntige basaltblokken.
Links van ons grillige bergwanden en rechts de donkerblauwe zee, het weer doet zijn uiterste best om IJslands schoonheid te tonen. Een tegemoetkomende fietser, misschien aan het einde van zijn ronde, fietst ondanks het stralende weer in regenkleding en met afgedekte bagage, blijkbaar kun je hier na een langer verblijf niet meer geloven dat het een hele dag mooi weer kan zijn!
De tweede nacht al beukt een storm de tent aan een kant plat en gutst de regen onophoudelijk. We moeten in Eyrarbakki schuilen onder een roestig afdak van één van de antieke golfplaten huisjes en persen we ons tegen de storm in naar Selfoss. Om daags erna met zon en wind in de rug door de grauwe lavawoestijn langs de vulkaan Hekla te fietsen, die zelfs even zijn ijskap uit te wolken haalt om die stralend trots aan ons te tonen.
De kleurige bergen bij Landmannalaugar zijn een verademing na het donkere, bijna zwarte landschap. Geheimzinnig zien we dampwolken opstijgen uit ontelbare gaten in de wanden. De campinggasten lopen allemaal in badpak naar de warmwaterplek in het riviertje - geen wonder - de douches kosten 5 euro en dat terwijl het hete water gratis en voor niets uit de grond komt. Nog krasser zijn de bordjes aan de wastafels; die zijn alleen voor een korte beurt van handen en gezicht bedoeld!
Maar het is een populaire plek, buiten de vele campertjes en bussen, tellen we 13 andere fietsers en met de vrolijke uitstalling van vele kleurige koepeltentjes waan je je op een tentententoonstelling.